«آيا تاريخ كهن با كتاب مقدس هم خوانی دارد؟»

 

«اگر كتاب مقدس پیغام خدا برای ماست، بایستی امیدوار باشیم كه نسخه تاریخی آن دقیق باشد، که البته همین گونه نیز هست.»

 

   برای مثال كتاب مقدس گزارش می دهد كه عیسای ناصری معجزات بسیاری كرد، به دست رومیان اعدام شد و پس از مرگ زنده شد. تاریخ نگاران كهن بی شماری گزارش های كتاب مقدس را در خصوص زندگی عیسا و پیروانش تایید می كنند:

   كرنلیوس تاسیتوس (۵۵ – ۱۲۰ میلادی)، از تاریخ نگاران قرن اول كه رومی بود به عنوان یكی از دقیق ترین تاریخ نویسان دنیای كهن شناخته شده است. (جاش مك داول، شواهد جدید مسیحیت و رأی دادگاه، انتشارات نلسون، ۱۹۹۹، صفحه۵۵)

   برگزیده ای از نوشته های تاسیتوس به ما می گوید كه فرمانروای روم، نرون، «جدیدترین شكنجه ها را به آنانی تحمیل نمود . . . كه مسیحی خوانده می شدند . . . كریستوس، یا همان مسیح، نامی كه بنیان گذار این طریقت بود، در زمان امپراطوری تیباریوس و به دست یكی از گماشته های وی به نام پنطیوس پیلاطس اشد مجازات را متحمل گردید.» (تاسیتوس، آ. ۴۴/۱۵.)

   فلاویوس یوسفوس كه یک مورخ یهودی بود (۳۸ – ۱۰۰+ میلادی)، در كتاب خود تحت عنوان «روزگار باستان یهودی» درباره عیسی چنین

می نویسد: «دانسته ایم كه عیسی مردی دانا بود و كارهای برجسته ی شگفت انگیزی انجام می داد، بسیاری را آموزش داده و در بین یهودیان و یونانیان پیروانی را به دست آورده بود. می گفتند او همان مسیح موعود است، رهبران یهودی به او تهمت زدند، به وسیله ی پیلاطس محكوم به اعدام شد و مصلوب گردید. اینگونه می پندارند كه از مردگان برخاسته است.»

   (ویلكینز، مایكل جی. و جی. پی. مورلند، عیسا در زیر آتش، انتشارات زوندروان، ۱۹۹۵، صفحه۴۰)

   سویتونیوس، پلینی جوان و تالوس نیز درباره ی عبادت مسیحی و شكنجه مطالبی نوشته اند كه با گزارش های موجود در عهد جدید هم خوانی دارد. حتی كتاب تلمود یهودیان (مجموعه قوانین شرعی و عرفی یهود) نیز با رویدادهای مهمی كه در زندگی مسیح اتفاق افتاد هم نظر است و به طور قطع می دانیم كه آنان تمایل و گرایشی نسبت به عیسی نداشتند. به نقل از تلمود:

   «دانسته ایم كه عیسی در نتیجه ی ازدواج به دنیا آمد، حواریونی را دور خود جمع كرد، ادعاهای كفرآمیز درباره ی خود كرد و معجزاتی را به جا آورد. اما این معجزات به جادوگران نسبت داده می شود و نه به خدا.»

   باید به این موضوع توجه نمود كه بیشتر تمركز تاریخ نگاران قدیمی بر رهبران سیاسی و نظامی بوده است و نه بر آموزگاران گمنام یهودی كه اهل استان های دوردست امپراطوری روم بودند. با این وجود، تاریخ نگاران قدیمی (یهودی، یونانی و رومی) در حالی كه خود اعتقادی نداشتند، رویدادهای مهم ارائه شده در عهد عتیق را تایید می كنند.

 

 

«چطور می توانیم با خداوند رابطه شخصی خود را آغاز نمائیم؟»

​