«آيا خدا يک كارگردان خوب است؟»
«چه چیزی در دنیا اشتباه است؟ چرا ما نمی توانیم یک دنیای كاملاً جدید داشته باشیم – یک زندگی خوب – دنیایی بدون درد و رنج!»
اگر كسی به شما می گفت: « به باور من، کارگردانِ فیلم خوب اصلا وجود ندارد، چون همه فیلم هایی كه می بینم بد هستند.» این تا حدی یک استدلال منطقی می بود. این طور نیست؟ این استدلال به این موضوع اشاره دارد كه وجود فیلم خوب امكان پذیر است. بنابراین این استدلال چیزی شبیه به این است: «از آن جایی كه باور دارم وجود فیلم های خوب امكان پذیر است، و نظر به این كه تمامی فیلم هایی كه می بینم بد هستند، بنابراین فكر می كنم كه هیچ كارگردان خوبی وجود ندارد.»
این استدلال شبیه استدلالی است كه غالباً به كار می رود تا از اهمیت وجود خدا بكاهد. مردم می گویند: «من به وجود خدا اعتقاد ندارم، چون دنیا تا این اندازه بد و ترسناک است.» این استدلال بر این امر دلالت دارد كه وجود یک دنیای خوب امكان پذیر است، هر چند كه ممكن است گوینده خود متوجه این موضوع نباشد. یک دنیای كاملاً جدید. ما چگونه به چنین دنیایی دست خواهیم یافت؟ از طریق تكامل؟
در یک مدل تكامل فرض بر این است كه ما بایستی در حال پیشرفت باشیم. شاید اگر مدتی طولانی سیر تكامل را طی كنیم عاقبت فیلم خوبی داشته باشیم. اما اگر در حال پیشرفت هستیم پس چرا تعداد جنگ ها، جنایات، بی عدالتی ها، آمار طلاق و آزار و اذیت جنسی بیشتر شده است؟
به نظر می رسد كه فیلم ما نه تنها بهتر نمی شود بلكه به مرور زمان بدتر نیز می شود. شاید این واقعیتی است كه دوست نداریم با آن روبرو شویم. ما نمی توانیم این دنیا را رهبری و هدایت كنیم چون كارگردانان بدی هستیم. ما موجوداتی ناقص و گناه كار هستیم. هوش و درک و فهم و تكنولوژی قادر نیست حلال مشكلاتی هم چون جنایت، طمع و دروغ باشد. مهم نیست كه چه مدت «تكامل یابیم»، مشكل اصلی قلب انسان ها است.
ما همه خودمحور و خودپسند هستیم؛ كه تكامل (بقای شایسته ها) نیز این را ترغیب و تشویق می كند. چه چیزی در دنیا اشتباه است؟ سئوالی كه باید پرسید این است كه آیا این دنیا خدا را خشنود می سازد؟ كتاب مقدس به ما می گوید:
«هر آنچه به جهان تعلّق دارد، -یعنی آنچه نفس اَمّاره آرزو میکند و آنچه چشم میبیند و طلب میکند و
آنچه مایة فخر و غرور است- از پدر نیست. اینها همه به دنیا تعلّق دارند.»
(اول یوحنا ۲ : ۱۶)
دنیا حول شهوت جسم (من به آن احتیاج دارم)، خواهش چشم (من آن را می خواهم) و غرور زندگانی (این حق من است) می چرخد. آیا این امكان وجود ندارد كه این سه طرز فكر و میل باعث و بانی بیشتر مشكلاتی باشد كه در دنیا وجود دارد؟ آیا این امكان وجود ندارد كه این ها باعث ناخشنودی خدا باشند؟
دومین سوالی كه باید پرسیده شود این است كه آیا این نمایش را خداوند به تنهایی و به طور كامل به پیش می برد؟ كتاب مقدس در پاسخ می فرماید كه آری و خیر. خدا قادر مطلق است، اما در عین حال به ما حق انتخاب داده است. خدا تمامی افكار و اعمال ما را اداره نمی كند، و لذا این آزادی انتخاب سرانجام می تواند باعث به وجود آمدن یک فیلم بد شود.
این را نیز اضافه كنیم كه اگرچه خداوند «پادشاه تمامی جهان است» (مزمور ۴۷ : ۷)، بنا به دلایلی كتاب مقدس شیطان را «رئیس این جهان»
می خواند. (یوحنا ۱۲ : ۳۱ و ۱۴ : .۳ و ۱۶ : ۱۱؛ اول یوحنا ۵ : ۱۹) بنابراین ما می بینیم علی رغم این كه خدا قدرت برتر است اما اجازه می دهد تا اراده آزاد در میان ما حاكم باشد.
یک دنیای كاملاً جدید – بدون درد و رنج، پس فیلم واقعی خدا هنوز به نمایش گذاشته نشده است. اما روزی فرا خواهد رسید كه:
«فرمانروایی جهان به خداوند ما و مسیح او رسیده و او تا به ابد سلطنت خواهد کرد.»
(مكاشفه ۱۱ : ۱۵)
در آن روز ما شاهد یک فیلم خیلی بهتر خواهیم بود چون كارگردان بهتری زمام اداره امور را به دست خواهد گرفت. خدا برای یک دنیای بهتر نقشه هایی دارد و هیچ شباهتی به دنیای امروز ما نخواهد داشت. در این جا چشم اندازی از آن را می بینید:
«اکنون خانة خدا در میان آدمیان است و او در بین آنان ساکن خواهد شد و آنان قوم او و او خدای آنان خواهد بود. او هر اشکی را از
چشمان آنها پاک خواهد کرد. دیگر از مرگ و غم و گریه و درد و رنج خبری نخواهد بود، زیرا چیزهای کهنه درگذشته است.»
(مكاشفه ۲۱ : ۳ – ۴)
خدا نقشه ای بهتر برای نمایش فیلمی بهتر را دارد، و خدا می خواهد شما نیز در آن حضور داشته باشید. برای این كه بدانید چگونه می توانید خدا را بشناسید شخصاً خدا را شناختن را ملاحظه نمایید.