top of page

 

«آيا وجود شرارت و نابسامانی ها نشان نمی دهد كه خدا اهميتی برای انسان قائل نيست؟»

 

«پرسش: «برای من جای سوال است كه شما چگونه می توانید به خدا ایمان داشته باشید وقتی كه در دنیا

چیزهای زیادی وجود دارد كه به درستی پیش نمی روند و این واضح است كه برای خدا اهمیتی ندارد؟»

 

   نویسند... پاسخ ما:

   اگر در دنیا چیزهایی هست كه به درستی پیش نمی رود، دلیل بر این نیست كه خدا اهمیتی برای ما قائل نیست. چرا که ما در دنیایی زندگی

می كنیم كه بیشتر مردم خدا را آنگونه که هست نپذیرفته اند…

«همة ما مثل گوسفندان گمشده بودیم و هریک از ما به راه خود می‌رفت. خداوند گناه ما

را به حساب او آورد، و او به جای ما متحمّل آن مجازات شد.»

(اشعیا ۵۳ : ۶)

 

   «حتّی یک نفر نیکوکار هم در بین آنها نیست.»

(مزمور ۵۳ : ۳)

 

   «در دنیا هیچ‌کسی نیست که کاملاً نیک‌کردار باشد و گناه نکند.»

(جامعه ۷ : ۲۰)

 

   بنابراین ما چطور می توانیم به خاطر نابسامانی ها خدا را مقصر بدانیم اگر دنیای ما از جهات بسیاری کوتاهی ورزیده است؟ (برای خواندن مطالب بیشتر در رابطه با این موضوع، مقاله چرا؟ را ملاحظه نمایید.) شاید چیزهای اشتباهی كه در دنیا وجود دارد خدا را خشنود نمی سازد. شاید خدا دنیا را این گونه كه هست نمی پسندد و شاید او بیشتر از ما از این وضع بیزار است اما به نوعی اجازه داده است تا برای مدتی دیگران دنیا را اداره كنند.عیسی به شاگردان خود گفت كه این گونه دعا كنند:

   « ارادة تو همان‌طور که در آسمان اجرا می‌شود، در زمین نیز اجرا شود.»

(متی ۶ : ۱۰)

   این دعا به روشنی گواه این است که اراده ی معنوی خدا همیشه بر روی زمین انجام نمی شود. در نهایت، این موضوع به صفت خدا مربوط

می شود. آیا خدا، خدای محبت و رحمت است؟ از محتوای کتاب مقدس درمی یابیم که پاسخ به این پرسش “بله” است…

«همان‌قدر که پدر با فرزندان خود مهربان است، همان‌طور نیز خداوند با کسانی که او را گرامی می‌دارند، مهربان است.»

(مزمور ۱۰۳ : ۱۳)

   «او با همه مهربان است و تمام مخلوقات خود را دوست می‌دارد.»

(مزمور ۱۴۵ : ۹)

 

   «خداوند در تمام کارهایش عادل و مهربان است.»

(مزمور ۱۴۵ : ۱۷)

 

   كتاب مقدس می فرماید كه:

«خدا محبت است.»

 (اول یوحنا ۴ : ۸ و ۱۶)

 

   به علت ذات با محبت خدا، او اجازه می دهد تا انسان ها اراده ای آزاد داشته باشند. خداوند ما را بصورت یک روبات نیافریده است. به همین خاطر ما شرارت و درد و رنج داریم، كه همه پیامدهای انتخاب های ما و دیگران است. اگرچه خدا اجازه داده است تا شریر برای مدتی وجود داشته باشد، اما او قول داده است كه در آینده او را از ریشه براندازد. (مكاشفه ۲۱ : ۳ – ۵)

   خداوند در محبت خویش برای هر یک از ما راهی را فراهم ساخته است تا به خاطر شرارت ها و دردهایی كه برای دیگران ایجاد كرده ایم بخشوده شویم…

   «زیرا خدا جهانیان را آن‌قدر محبّت نمود که پسر یگانة خود را داد تا هرکه به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلکه صاحب حیات جاودان شود.» (یوحنا ۳ : ۱۶)

 

«امّا خدا محبّت خود را نسبت به ما کاملاً ثابت کرده است. زیرا در آن هنگام که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح به‌خاطر ما مرد.»

(رومیان ۵ : ۸)

 

«و محبّت خدا از این طریق به ما آشکار گردید که خدا پسر یگانة خود را به جهان فرستاد تا ما به وسیلة او حیات داشته باشیم.
محبّتی که من از آن سخن می‌گویم، محبّت ما نسبت به خدا نیست، بلکه محبّت خدا نسبت به ماست.

محبّتی که باعث شد او پسر خود را به عنوان کفّارة گناهان ما به جهان بفرستد.»

(اول یوحنا ۴ : ۹ – ۱۰)

 

«تنها خدا نیكوست.»

(لوقا ۱۸ : ۱۹)

 

   مشکل های موجود در دنیای پیرامون ما ریشه در خصلت های منفی ما انسان ها دارند و نه در آفریدگار جهان، خدا. برای بحث و گفتگوی بیشتر درپیرامون این پرسش بزرگ، بخشی از این سایت را كه ابهام ها معماها نامیده شده است ملاحظه نمایید. برای دانستن اینكه خدا چگونه در مواقع دشوار ما را یاری می كند، «آرامش فكری در یك دنیای بی ثبات» را ملاحظه كنید.

 

 

«چطور می توانیم با خداوند رابطه شخصی خود را آغاز نمائیم؟»

 

bottom of page