«آيا اين امكان وجود دارد كه «مردم خوب» از جهنم سر در بياورند؟»

​

   «پرسش: چه طور خدا می تواند اجازه دهد كه مردم خوب به جهنم و مردم بد به بهشت بروند؟»

​

   پاسخ ما:

   همه ی ما افرادی را می شناسيم كه برای آنها ارزش قائل هستيم، كسانی كه به نظر می آيد اساساً خوب و مهربان هستند. اما كتاب مقدس به روشنی مي فرمايد كه حتی اين افراد نيز مرتكب گناه شده اند و به آن كمال مطلوبی كه خدا انتظار دارد نرسيده اند.

«در دنیا هیچ‌کسی نیست که کاملاً نیک‌کردار باشد و گناه نکند.»

(جامعه ۷ : ۲۰)

 

«همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا محرومند.»

(روميان ۳ : ۲۳)

 

   خدا قلب اشخاص را كاملاً ميبيند، او تمامی اعمال آنها را مي بيند و كلمات و افكار آنها را مي شناسد. بنابراين خدا زمانی كه كسی را داوری

مي كند اطلاعات زيادی در اختيار دارد تا هنگام قضاوت از آنها استفاده كند. به دليل چنين آگاهی كاملي، خدا قادر است ما را با عدالت قضاوت نمايد. كتاب مقدس می فرمايد:

«من مانند انسان به کسی نگاه نمی‌کنم. انسان به ظاهر نگاه می‌کند، امّا من به دل.»

(اول سموئيل ۱۶ : ۷)

 

   بنابراين اين موضوع چگونه بر مسئله بهشت و جهنم تاثير می گذارد؟ به اين ترتيب همه در يک سطح مساوی قرار می گيرند. مردمی كه ما فكر می كنيم خوب هستند با مردمی كه فكر می كنيم بد هستند در مقام و موقعيت يكسانی قرار دارند، زيرا از نقطه نظر خدا هيچ كس به طور كامل از فرامين او پيروی نمی كند. در درون همه ما اين نيروی بازدارنده وجود دارد كه می گويد، «برايم مهم نيست. من به هر حال اين كار را می كنم.»

   در حقيقت كتاب مقدس می فرمايد:

«همة ما مثل گوسفندان گمشده بودیم و هریک از ما به راه خود می‌رفت. خداوند

گناه ما را به حساب او آورد، و او به جای ما متحمّل آن مجازات شد.»

(اشعيا ۵۳ : ۶)

   

همه ما به طرق مختلف خدا را رها كرده و از او دور شده ايم. پادزهر اين است كه به سوی او بازگرديم. كتاب مقدس اين عمل را «توبه» می نامد. زمانیكه شخصی حقيقتاً به سوی خدا بازگشت می كند، هيچ گناهی آن قدر بزرگ نيست كه خدا نتواند آن را ببخشد. خدا از طريق مرگ عيسی مسيح بر روی صليب راهی را برای آمرزش گناهان مهيا ساخت.

   و خداوند بخشش و حيات ابدیرا به تمامی كسانی كه به عيسی ايمان آورند تقديم می كند. بهشت هديه ای رايگان برای هر كسی است كه بخشش خدا را درخواست كند و از عيسی بخواهد تا وارد زندگی اش شود. در اين جا می خوانيم كه كتاب مقدس كسی را كه از اين طريق به سوی خدا روی

می آورد چگونه توصيف می كند:

   «ودر گذشته، شما غیریهودیان به علّت خطاها و گناهان خود مُرده بودید. و در راه‌های کج این جهان قدم می‌نهادید و از حکمران قدرتهای هوا، یعنی همان روحی که اکنون در اشخاص نافرمان و سرکش عمل می‌کند پیروی می‌کردید.
  در آن زمان، ما همچون شما دستخوش شهوات جسمانی و اسیر تمایلات و افکار نفسانی خود بودیم. درست مانند سایر آدمیان ما نیز طبیعتاً سزاوار خشم و غضب خدا بودیم.  امّا خدا آن‌قدر در رحمت و بخشایش ثروتمند و در محبّتش نسبت به ما کریم است که اگرچه به علّت خطاهای خود مرده بودیم ما را با مسیح زنده گردانید. (از راه فیض خداست که شما نجات یافته‌اید.)
  و به‌خاطر اتّحادی که با مسیح داریم ما را سرافراز فرمود و در قلمرو آسمانی با مسیح نشانید. تا ثروت عظیم و بی‌قیاس فیض خود را با مهربانی نسبت به ما، در عیسی مسیح در زمانهای آینده نمایان سازد. زیرا به سبب فیض خداست که شما از راه ایمان نجات یافته‌اید و این کار شما نیست بلکه بخشش خداست.
   این نجات نتیجة کارهای شما نیست، پس هیچ دلیلی وجود ندارد که کسی به خود ببالد.» (افسسيان ۲ : ۱ – ۹)

 

   سرتاسر كتاب مقدس خدا به وضوح بيان می كند كه ما بهشت را از طريق انجام «اعمال خوب» خود و يا داشتن يک «زندگی خوب» به دست

نمی آوريم، بلكه خداوند آن را به عنوان يک هديه به همه می بخشد. به جای اين كه تظاهر كنيم كه انسانهای خوبی هستيم، ترجيحاً خدا از ما

می خواهد تا بپذيريم كه در مقابل او گناه می كنيم.

   ما می توانيم بر روی زندگی پس از مرگ تمركز كنيم، اما زندگی كنونی ما چه؟ ما می توانيم با خدا رابطه ای متقابل داشته و هم اينک به وسيله او هدايت شويم، و آن زندگی را كه او برایما خلق نموده بود تجربه كنيم. هيچ رابطه ای در دنيا رضایتمندانه تر از داشتن يک رابطه با خدا نيست و هيچ چيزی مهمتر از شناختن خدا نمی باشد. اگر شما طالب آن هستيد كه پس از مرگ آن را به دست آوريد، بايستی از همين حالا شروع كنيد.

(برای دانستن اين كه چگونه می توانيد خدا را بشناسيد، شخصاً خدا را شناختنرا ملاحظه نماييد.)

 

 

«چطور می توانیم با خداوند رابطه شخصی خود را آغاز نمائیم؟»

​