وحقیقت را خواهید شناخت وحقیقت شما را آزاد خواهد کرد انجیل یوحنا 32:8
«آيا خدا عالم هستی را در شش روز آفريد؟»
- علم تایید می كند كه عالم هستی در طول میلیاردها سال تكامل یافته است.
- كتاب مقدس می فرماید كه خدا همه چیز را در شش روز آفرید.
- بنابراین شما بایستی انتخاب كنید كه بین علم و كتاب مقدس كدامیك را باور كنید. اینطور نیست؟
- این مقاله ممكن است باعث تعجب بعضی از مردم شود، اما پاسخ این است: خیر.
متن كتاب مقدس لزوماً ما را وادار نمی سازد كه باور كنیم عالم هستی در شش روز آفریده شد. در واقع لغاتی كه در كتاب پیدایش به كار رفته است دستان خدا را باز می گذارد تا برای خلق كردن جهان هستی ما، میلیاردها سال وقت صرف كرده باشد. متن ذیل این موضوع را توضیح می دهد:
كتاب مقدس از جانب خدا سخن خود را با این شرح آغاز می كند:
«در ابتدا خدا آسمان ها و زمین را آفرید.»
(پیدایش ۱ : ۱)
خداوند در یک لحظه و از هیچ، آسمان ها و زمین را آفرید. این نقطه آغازین صریح و قطعی جهان هستی ما است، آنچه را كه دانشمندان به عنوان «انفجار بزرگ» به آن اشاره كرده اند.
جمله بعدی در كتاب پیدایش می فرماید:«و زمین خالی و بدون شکل بود. همه جا آب بود و تاریکی آن را پوشانده بود... .» در ادامه این باب
می خوانیم كه چگونه خداوند به كار آفرینش خود ادامه داده و آن را بسط می دهد: ایجاد جو زمین، قرار دادن خورشید و ستارگان، جدا كردن آب های زمین از خشكی ها، آفرینش گیاهان و حیوانات و آبزیان، و سرانجام آفرینش بشر.
سوال این است: كه آیا كتاب مقدس می گوید خدا كار خود را در شش روز به پایان رساند؟!
چرا بحث و مجادله؟
این گونه به نظر می آید كه كتاب پیدایش می فرماید خلقت آسمان ها و زمین در طول شش روز به پایان رسید:
«و خدا از دیدن تمام کارهایی که انجام شده بود، بسیار خشنود گشت. شب گذشت و صبح فرا رسید.
این بود روز ششم. وبه این ترتیب تمام آسمانها و زمین تمام گردید.»
(پیدایش ۱ : ۳۱ و ۲ : ۱)
كتاب پیدایش می فرماید: «روز ششم»، اما لازم است بدانید كه پیدایش به زبان عبرانی نوشته شده است و زبان عبرانی نسبت به بسیاری زبان های دیگر از لغات كمتری استفاده می كند و باعث به وجود آمدن ابهامات بیشتری می شود. برای مثال در زبان عبرانی لغت «زمین» ممكن است به معنای، خشكی، كف زمین، منطقه و یا یك كشور به كار رود و از این نظر به زبان فارسی شباهت زیادی دارد.
كلمه «روز» (كه به زبان عبرانی «yom» است) ممكن است به معنای: یک روز ۲۴ ساعته، هنگام روز، امروز، تا ابد، دائمی و یا به معنای مدتی نامعین باشد. بنابراین «روز ششم» در حقیقت مدت زمانی نامعلوم است. هیچ اجباری وجود ندارد كه ما آن را تحت عنوان شش مقدار زمانی ۲۴ ساعته در نظر بگیریم.
شاید بپرسید عباراتی كه همراه شش روز به كار رفته اند چه؟ مانند این جمله:
«و شب گذشت و صبح فرا رسید. این بود روز ششم.»
(پیدایش ۱ : ۳۱)
آیا این به معنای ۲۴ ساعت نیست؟ خیر. «شام و صبح» در زبانهای سامی یك اصطلاح است و مانند تمامی اصطلاحات دیگر، مفهوم آن دقیق و واقعی نیست؛ مانند «yom» كه به معنای مدت زمانی طولانی و نامحدود است.
در سرتاسر كتاب مقدس می توان موارد مبهمی را در ارتباط با مقوله ی زمان یافت. برای مثال به فرمانروایی پادشاهان اغلب این گونه اشاره شده است: «در ایام یوشیا…» مطمئناً سلطنت آنها سالها به طول می انجامید و تنها به چند روز ختم نمی شد.
در عهد جدید این گونه آمده است:
«امّا ای عزیزان، این حقیقت از شما پنهان نماند که در نظر خداوند یک روز مثل هزار سال و هزار سال مثل یک روز میباشد.»
(دوم پطرس ۳ : ۸)
حتی این گفته نیز مجازی است و معنای اصلی آن ۱۰۰۰ سال = یك روز نمی باشد. نكته اصلی این است كه زمان خدا با زمان ما كاملاً تفاوت دارد. تعریف ما از یک روز، چرخش كامل زمین در ۲۴ ساعت می باشد، اما در حین زمان آفرینش، كیست كه بداند؟
در باب دوم پیدایش می خوانیم:
«این چگونگی آفرینش آسمانها و زمین است. وقتی خداوند آسمانها و زمین را ساخت.»
(پیدایش ۲ : ۴)
آیا این بدان معناست كه خدا آسمان ها و زمین را به جای شش روز در یک روز آفرید؟ خیر.
مقصود این نبوده است كه «yom» به طور مشخص تعریف شود. اگر زبان عبرانی دقیق بود، لازم بود ما نیز هر آنچه را كه گفته شده بود به همان شكل بپذیریم. اما پایان باب اول كتاب پیدایش را می توان به همان دقت اینگونه ترجمه نمود:
«شب گذشت و صبح فرا رسید. مرحله ششم از زمان. وقتی خداوند آسمانها و زمین را ساخت و این بود روز ششم.»
شاید به میلیاردها سال اشاره می كند.
این مقاله اجباراً ما را ملزم نمی سازد تا به این نتیجه برسیم كه خداوند آفرینش خود را در شش مقدار زمانی ۲۴ ساعته به پایان رسانده است. در عین حال، كتاب پیدایش لزوماً با نتایج علمی به دست آمده در خصوص اینكه به وجود آمدن زمین و كائنات میلیاردها سال به طول انجامیده است در تضاد نیست.
خیلی منطقی نیست كه ما بخواهیم درباره مدت زمان آفرینش تمركز كنیم و سخنی را تثبیت نماییم (از آنجایی كه زبان عبرانی به هر حال همچنان مبهم باقی می ماند). به جای این كار می توانیم بر پیام مهم تری تمركز كنیم، اینكه واقعاً چه اتفاقی داشت می افتاد؟
اگر در یك قرعه كشی صد هزار دلار برنده می شدید، آیا برایتان مهم بود كه چه روزی بلیط را خریداری كرده اید و یا این كه چه مدت در صف بودید تا بتوانید این بلیط را بخرید؟
بار دیگر یادآور می شویم كه نكته مهم این است كه كتاب مقدس به وضوح توضیح می دهد كه در زمان های گذشته، زمانی در تاریخ، خدا خواست تا زمین، خورشید و ستارگان و تمامی آنچه را که جهان وجود دارد را بیافریند، مانند اقیانوس ها، گیاهان، آبزیان، جانوران و نوع بشر. بدون هیچ تردیدی خدا خالق و بنیانگزار همه این ها بوده است.
