وحقیقت را خواهید شناخت وحقیقت شما را آزاد خواهد کرد انجیل یوحنا 32:8
شش ويژگي اختصاصي در رابطه با صفات خدا
خدا كيست؟ آیا مي توان او را شناخت؟
خداوندي كه جهان هستي را با اين همه عظمت و شكوه و با اين چنين جزئيات كامل خلق كرده است، قابل شناختن است. خداوند دربارة خود با ما سخن مي گويد و حتي از اين نيز فراتر رفته و از ما دعوت مي كند تا با او وارد يك رابطة شخصي شويم تا بتوانيم او را بشناسيم. ما نه تنها مي توانيم او را بشناسيم، بلكه قادريم از نزديك نيز با او آشنا شويم.
خداوند چنين مي فرمايد:
«خداوند می‌گوید: «افراد دانا نباید به دانش خود ببالند، و آدمهای قوی نباید به قدرت خود افتخار کنند، و نه اشخاص ثروتمند به ثروت خویش.
اگر کسی می‌خواهد به چیزی ببالد، باید به این ببالد که مرا می‌شناسد،چون محبّت من پایدار است و آنچه را راست و درست است،
انجام می‌دهم. این چیزهایی است که مرا خشنود می‌سازند. من خداوند چنین گفته‌ام.»
(ارميا 9 : 23 - 24)
خداوند از ما دعوت مي كند تا با او صحبت كنيم و او را در همة مواردي كه به ما مربوط مي شود و يا باعث نگراني ما است، شريك كنيم. لزومي ندارد كه ابتدا عهد و پيماني بين ما و خدا بسته شود. حتي لازم نيست كه ما با نزاكت و با ادب، و يا الهي و مقدس باشيم. طبيعت و ذات خداوند طوري است كه هرگاه ما به او روي مي آوريم، خداوند با محبت و آغوشي باز ما را مي پذيرد.
«خداوند نزدیک کسانی است که با صداقت و راستی طالب او هستند.»
(مزمور 145 : 18)
خدا كيست . . . او خلاق و آفريننده است.
ما انسانها با تركيب كردن موادي كه از قبل وجود داشته اند قادريم چيزهايي را بسازيم؛ و يا آنچه را كه مي سازيم بر مبناي افكار و انديشه هاي قبلی ما است. خداوند اين قابليت را دارد تا با سخن گفتن خود، هر آنچه را كه وجود ندارد خلق كرده و به آن موجوديت ببخشد. منظور از قدرت خلقت خداوند، تنها در ارتباط با آفرينش كهكشانها و يا انواع مختلف حيات نيست، بلكه خلق نمودن راه حلهايي در ارتباط با تمامي مشكلات امروز ما نيز مي باشد. خداوند براي ما خلاق و آفريننده است. خدا مايل است تا ما از قدرت او آگاه باشيم و به آن اعتماد و تكيه كنيم.
«خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است، دانش و حکمت او بی‌کران است»
(مزمور 147 : 5)
« . . . كه از آنجا اعانت من ميآيد. اعانت من از جانب خداوند است، كه آسمان و زمين را آفريد.»
(مزمور 121 : 1 - 2)
خدا كيست . . . او بخشنده و با گذشت است.
ما گناه مي كنيم. ما تمايل و گرايش داريم تا به جاي اينكه از راه هاي خداوند پيروي كنيم به راه هاي خود برويم. خداوند اين را مي بيند و به خوبي از آن آگاه است. خداوند از گناهان انسان چشم پوشي نمي كند و آماده است تا انسانها را داوري كرده و مطابق گناهانشان آنها را محكوم كند. در عين حال خدا بخشنده و با گذشت است و از لحظه اي كه ما رابطة خود را با او آغاز مي كنيم گناهان ما را مي بخشد. عيسي، پسر خدا، با مرگ و مصلوب شدن خود تاوان تمامي گناهان ما را پرداخت نمود. عيسي از مردگان قيام نمود و اين بخشش را به ما تقدیم مي كند.
«با چشمان خود به سوی کوه‌ها نگاه می‌کنم! از کجا برای من کمک خواهد رسید؟
کمک من از جانب خداوندی است، که آسمان و زمین را آفرید.»
(روميان 3 : 22 - 25)
خدا كيست . . . او صادق است.
خداوند به وضوح دربارة خود به ما توضيح مي دهد، همانند شخصي كه اجازه مي دهد تا شما از افكار و احساسات او آگاه شويد؛ با اين تفاوت كه خداوند هميشه صادق است. هر آنچه كه خدا دربارة خود و يا دربارة ما مي گويد اطلاعاتي قابل اطمينان است. خداوند دربارة هر آنچه مي گويد كاملاً دقيق و صادق است، خداوند حتي راست گوتر از احساسات، افكار و يا فهم ما است. شما مي توانيد بر روي تمامي وعده هايي كه خداوند مي دهد كاملاً حساب كنيد. سخنان او جدي است. ما مي توانيم از طريق كلام خداوند روي او حساب كنيم.
«درک تعالیم تو ذهن آدمی را روشن می‌کند و ساده‌دلان را حکیم می‌گرداند.
کلام تو برای پاهای من چراغ، و برای راه‌های من نور است.»
(مزمور 119 : 130 و 105)
خدا كيست . . . او قادر و تواناست.
آيا دوست داريد تا در همه وقت و در مورد همه چيز، 100% نظر درست و صحيح داشته باشيد؟ خداوند اين چنين است. حكمت او نامحدود است. او از تمامي جزئيات يك موقعيت آگاه است و علاوه بر اين از گذشته و آيندة رويدادها و وقايعي كه در ارتباط با آن موقعيت خاص مي باشند نيز كاملاً آگاهي دارد.
لزومي ندارد كه ما خداوند را به صورت امروزي در آوريم، به او پند و اندرز بدهيم و يا او را قانع كنيم تا عمل صحيح را انجام دهد. خداوند عمل صحيح را انجام خواهد داد، زيرا او قادر و تواناست و انگيزه هایش پاك و صاف و صادق است. اگر به خداوند اعتماد كنيم، او هرگز در قبال ما دچار اشتباه نشده، ارزش ما را پايين نمي آورد و هرگز ما را فريب نمي دهد. خداوند در تمامي شرايط و در همة اوقات كاملاً قابل اعتماد است.
«آری، کسانی که به تو امیدوارند، هرگز شرمنده نمی‌شوند ... .»
(مزمور 25 : 3)